Een (verleng-) kabel bestaat uit een mannetje (male) stekker aan een kant en een vrouwtjes (female) stekker aan de andere kant. Deze wordt ook wel eens aangeduid als contrastekker. Dit systeem werkt prima als de contrastekker spanningsvoerend is en de stekker spanningsloos. Dus indien de stroom van laadpunt naar auto loopt. Om (in de toekomst) auto’s te laten terugleveren aan het elektriciteitsnet, is nu al de laadkabel aanraakveilig ontworpen. Hoe is dit gedaan?
Een elektrische kabel heeft dus aan één kant een aansluiting met pennen (mannetje) en aan de andere kant met receptoren (vrouwtje). De receptoren zijn inherent veilig daar ze omsloten (kunnen) zijn door niet geleiden plastic. De pennen moeten onbedekt zijn om in de receptoren te passen. Door de pennen te omhullen kan aanraakbeveliging afgedwongen worden. Dit stelt ook eisen aan de receptoren, daar die, op hun beurt, ruimte moeten bieden om de afscherming van pennen. De onderstaande afbeelding geeft dit schematisch weer. Omdat de omhulling van de pennen ruimte biedt voor de receptoren zijn er nog extra maatregelen genomen om aanraking uit te sluiten: De pennen zijn voorzien van een isolerende top en de pennen liggen relatief diep in de plastic omhulling. Een andere maatregel is het spanningsloos maken. Dit gebeurd niet in de stekker, maar de stekker heeft wel voorzieningen die signaleren dat de stekker losgetrokken wordt. Zo is een van de twee signaalpinnen korter. Bij het uittrekken van de stekker signaleert de auto dat de pin los is en schakelt direct af. Bij een type 1 stekker wordt door een druk op de ontgrendelingskop ook een microschakelaar geactiveerd. Deze veranderd de weerstand wat voor het laadstation een signaal is om het laadproces te stoppen. Bij veel laadpunten kun je kunt dit waarnemen door een klikkend geluid uit het laadpunt.
